Mime: Oh, ha ha! Welcome to French Canada!
Hockey Player: We have everything your heart could desire!
Trapezes, trampolines, and lots and lots of cheese!
Artist: Would you like a mustache?
Een cultuurbarrière zou ik het niet willen noemen, maar na een paar weken
in Canada durf ik het toch zeker te spreken van een cultuurkloofje. Een
antropologische verkeersdrempel op de weg naar wederzijds begrip. Want ondanks
dat Frans-Canada het beste Canada van het land is, moet je, als je hier naartoe
komt, een ding goed begrijpen.
"Just stay
calm boys, French Canadians are a bit odd."
- Rick, the Proud Canadian Mountie -
Aan de ene kant is alles hier heel erg standaard
Amerikaans. Enorme pick-up trucks, fast food ketens en mensen met een BMI die
uitslaat naar Beefy. Graag hou ik mij verre van makkelijke grappen, maar in de
plaatselijke WallMart zag ik een horizontally-challenged person, en haar door WallMart gesponsorde scootmobiel ging letterlijk van “beep
beep beep” toen ze achteruit reed. De televisie is daarentegen wel weer een
typische weerspiegeling van Canadese cultuur. Pareltjes als Canada’s Got Talent, Real Houswives Vancouver en het net nieuwe, door George Lopez
gepresenteerde, Take Me Out doen ons versteld staan. Maar het zijn vooral de reclames die je raken. In mijn
korte tijd hier heb ik namelijk geleerd dat ik al jarenlang veel te weinig
snelwerkende langdurige medicijnen gebruik voor verschillende ziektes waar ik
waarschijnlijk al tijden ongemerkt last van heb (let wel op, bijwerkingen van
de medicijnen kunnen bestaan uit hoofdpijn, buikkramp,
oorontstekingen, diarree, gebroken been, ingegroeide teennagels, bof,
polio, staar en cholera. Neem contact op met uw arts als de effecten langer dan
zes uur aanhouden). Daarnaast blijkt dat ik waarschijnlijk veel meer cash
dollars had kunnen verdienen aan mijn laatste verkeersongeval, waarbij ik
schade/letsel/dood heb opgelopen (ook al ben ik al door mijn verzekering
uitbetaald (en ook al heb ik het ongeluk zelf veroorzaakt)), dat ik jarenlang
voor niets heb staan zwoegen om een perfect gazon te onderhouden (herkenbaar
probleem), dat ik sowieso honderden cash dollars had kunnen besparen door over
te stappen op alles en dat ik al die cash dollars had kunnen uitgeven aan
kaaspizza’s met extra kaas in de korst en kaasdip.
Het grappige aan dit hele gebeuren is dat de
Frans-Canadezen zichzelf juist weer uitermate Europees vinden. Nou is er
uiteraard de Franse taal, of liever, het bastaard-Frans dat hier gesproken
wordt (de woorden van mijn collega’s uit Frankrijk). En hoe ze het voor elkaar
hebben gekregen in dit land is mij een raadsel, maar er lopen hier heel veel
mensen rond die letterlijk geen woord Engels spreken of begrijpen. Nou is dat
op zich geen probleem, maar als je in de Subway werkt, en je begrijpt het woord ‘meatball’ niet, en
ook niet als ik naar het plaatje wijs, en ook niet als ik het in het Frans
probeer uit te leggen, dan heb je het goed begrepen. Waarschijnlijk hebben ze
me later in de kantine uitgelachen (“Mwahohohoh, immigrant bastard”). Verder is
een Big Mac hier Le Big Mac en KFC is KPF. Maar dat spreek voor zich.
Maar wat ze hier wel echt goed onder de knie hebben is die befaamde Franse slag. En dit zorgt er dan ook voor dat ieder gesprek met een willekeurige internetprovider, vakkenvuller, hoteleigenaar of bankemployee eindigt in een groot cultureel misverstand. Binnenkort meer hierover. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten