vrijdag 8 juni 2012

Just stay calm boys, French Canadians are a bit odd.


Mime: Oh, ha ha! Welcome to French Canada!
Hockey Player: We have everything your heart could desire! Trapezes, trampolines, and lots and lots of cheese!
Artist: Would you like a mustache?



Een cultuurbarrière zou ik het niet willen noemen, maar na een paar weken in Canada durf ik het toch zeker te spreken van een cultuurkloofje. Een antropologische verkeersdrempel op de weg naar wederzijds begrip. Want ondanks dat Frans-Canada het beste Canada van het land is, moet je, als je hier naartoe komt, een ding goed begrijpen.


"Just stay calm boys, French Canadians are a bit odd."
                                                            - Rick, the Proud Canadian Mountie - 


Aan de ene kant is alles hier heel erg standaard Amerikaans. Enorme pick-up trucks, fast food ketens en mensen met een BMI die uitslaat naar Beefy. Graag hou ik mij verre van makkelijke grappen, maar in de plaatselijke WallMart zag ik een horizontally-challenged person, en haar door WallMart gesponsorde scootmobiel ging letterlijk van “beep beep beep” toen ze achteruit reed. De televisie is daarentegen wel weer een typische weerspiegeling van Canadese cultuur. Pareltjes als Canada’s Got Talent, Real Houswives Vancouver en het net nieuwe, door George Lopez gepresenteerde, Take Me Out doen ons versteld staan. Maar het zijn vooral de reclames die je raken. In mijn korte tijd hier heb ik namelijk geleerd dat ik al jarenlang veel te weinig snelwerkende langdurige medicijnen gebruik voor verschillende ziektes waar ik waarschijnlijk al tijden ongemerkt last van heb (let wel op, bijwerkingen van de medicijnen kunnen bestaan uit hoofdpijn, buikkramp, oorontstekingen, diarree, gebroken been, ingegroeide teennagels, bof, polio, staar en cholera. Neem contact op met uw arts als de effecten langer dan zes uur aanhouden). Daarnaast blijkt dat ik waarschijnlijk veel meer cash dollars had kunnen verdienen aan mijn laatste verkeersongeval, waarbij ik schade/letsel/dood heb opgelopen (ook al ben ik al door mijn verzekering uitbetaald (en ook al heb ik het ongeluk zelf veroorzaakt)), dat ik jarenlang voor niets heb staan zwoegen om een perfect gazon te onderhouden (herkenbaar probleem), dat ik sowieso honderden cash dollars had kunnen besparen door over te stappen op alles en dat ik al die cash dollars had kunnen uitgeven aan kaaspizza’s met extra kaas in de korst en kaasdip.  

Afgebeeld: cultureel misverstand 
(dit is een echt verkeersbord)

Het grappige aan dit hele gebeuren is dat de Frans-Canadezen zichzelf juist weer uitermate Europees vinden. Nou is er uiteraard de Franse taal, of liever, het bastaard-Frans dat hier gesproken wordt (de woorden van mijn collega’s uit Frankrijk). En hoe ze het voor elkaar hebben gekregen in dit land is mij een raadsel, maar er lopen hier heel veel mensen rond die letterlijk geen woord Engels spreken of begrijpen. Nou is dat op zich geen probleem, maar als je in de Subway werkt, en je begrijpt het woord ‘meatball’ niet, en ook niet als ik naar het plaatje wijs, en ook niet als ik het in het Frans probeer uit te leggen, dan heb je het goed begrepen. Waarschijnlijk hebben ze me later in de kantine uitgelachen (“Mwahohohoh, immigrant bastard”). Verder is een Big Mac hier Le Big Mac en KFC is KPF. Maar dat spreek voor zich.





Maar wat ze hier wel echt goed onder de knie hebben is die befaamde Franse slag. En dit zorgt er dan ook voor dat ieder gesprek met een willekeurige internetprovider, vakkenvuller, hoteleigenaar of bankemployee eindigt in een groot cultureel misverstand.


Binnenkort meer hierover.